Kościół pw. św. Anny

Na sporym wzniesieniu Bocheniec, górującym nad południową częścią Jadownik, a stanowiącym północną kończynę karpackiego przedgórza znajduje się niewielki wprawdzie, lecz masywnie zmurowany kościół, któremu patronuje święta Anna. Po jego wschodniej stronie wyrastają na wysokość kilku metrów dwa odcinki ziemnego wału niegdysiejszego grodziska, które według badających go wstępnie archeologów funkcjonowało tu od IX do końca X wieku. Pisał o nim obszernie brzeski archeolog Jerzy Okoński łącząc ową warownię z grupą grodzisk z czasów państwa Wiślan (Zawada Lanckorońska, Zawada na Górze św. Marcina koło Tarnowa, Łapczyca koło Bochni i Demblin w widłach Wisły i Dunacja). Kościół św. Anny stoi na terenie dawnego podgrodzia, które osłaniał zewnętrzny wał obwodowy. Jest to obiekt bez wyraźnych cech stylowych, w całości murowany, o pokrytych tynkami ścianach, które w narożach podparto masywnymi uskokowymi szkarpami. Posiada jednoprzestrzenną, kwadratową niemal nawę i nieco węższe, zamknięte trójboczne prezbiterium, do którego po stronie północnej przylega niewielka zakrystia.

Wszystkie wnętrza nakrywają płaskie stropy ozdobione polichromią figuralną z 2 połowy XIX wieku. Nad całością wznoszą się dość wysokie dachy, siodłowe z barokową wieżyczką na sygnaturkę nad nawą. Zarówno tęcza jak i otwory okienne zamknięte zostały półkoliście. I gdyby nie te przesklepiające je łuki, kościół ten sprawiałby wrażenie budowli gotyckiej w prowincjonalnym wydaniu. Z mało urozmaiconą formą architektoniczną kościółka na Bocheńcu idzie w parze skromne wyposażenie wnętrza. Jego zasadniczym elementem jest główny ołtarz z drugiej połowy XVII wieku z obrazem przedstawiającym adorację Krzyża Świętego przez św. Annę Samotrzeć. Oprócz niego są tu jeszcze dwa ołtarze boczne, utrzymane w stylistyce barokowo-klasycystycznej z pierwszej połowy XIX wieku. W jednym z nich znajdują się wizerunki św. Wojciecha i św. Doroty z postacią duchownego fundatora z przełomu XVII i XVIII wieku. Obraz w drugim ołtarzu przedstawia św. Zofię z córkami. Ufundowany on został w roku 1741 przez Wojciecha i Zofię Petlawiczów. Wyposażenie wnętrza nawy dopełniają barokowo-klasycystyczna ambona i znajdujący się na chórze muzycznym prospekt organowy. Do dziś jeszcze utrzymuje się przekonanie, iż kościółek św. Anny na Bocheńcu wzniesiony został przed 1594 rokiem, jako fundacja G. Lubowieckiego, sędziego krakowskiego. Wydaje się jednak, że ustalenia te trzeba będzie zweryfikować. W świetle pobieżnej tylko kwerendy archiwalnej jaką przeprowadziłem w ostatnim czasie, dzieje jego powstania jawią się zupełnie inaczej niż je przedstawiono kilkadziesiąt lat temu. Otóż ze sporządzonego pomiędzy 1636 a 1641 rokiem dokumentu wynika, że zanim kościółek nasz powstał, w miejscu na którym stoi w drugiej połowie XVI wieku niejaki Florian Niedźwiedź wzniósł drewnianą kaplicę.