Synod
TEMAT SYNODALNY - MARZEC 2022
Temat: Parafia miejscem promowania katolickiej nauki społecznej
Katolicka nauka społeczna (KNS) – to bardzo ważna dziedzina, która pomaga poukładać według wartości życie społeczne, ekonomiczne, polityczne i problemy współczesnego człowieka.
Z perspektywy parafii, głoszenie KNS, to m.in. ukazywanie jej aktualności i praktyczności przez rozwijanie inicjatyw promujących naukę społeczną Kościoła; organizowanie parafialnych grup, w których wierni mogliby zapoznać się lub pogłębić idee katolickiej nauki społecznej (także w ramach parafialnych oddziałów Akcji Katolickiej), poświęcenie więcej miejsca w periodykach parafialnych, na stronach internetowych parafii, w mediach społecznościowych, z których korzysta parafia, a także na refleksję nad tematami społecznymi – aktywność osób wierzących w przestrzeni społecznej, politycznej czy gospodarczej.
Ze społecznego punktu widzenia – działalność Caritas na polu charytatywnym , to szacunek dla człowieka ubogiego
i cierpiącego, postawa empatii i solidarności oraz takiego pomagania, które nie krępuje nikogo.
GRUDNIOWE SPOTKANIE SYNODALNE – 2021
Temat: Jak dzisiaj być rodziną prawdziwie żyjącą Ewangelią?
Refleksja dotyczyła małżeństwa jako powołania uświęconego i umocnionego przez sakrament małżeństwa. Dzięki temu małżonkowie mogą łatwiej sprostać pojawiającym się wyzwaniom we wspólnym życiu małżeńskim, w relacjach z dziećmi, rodzicami, dziadkami.
Wspólna droga wymaga jednak tworzenia własnej historii i własnego projektu na codzienne życie, który trzeba systematycznie rozwijać za pomocą Bożej łaski – danej nam w sakramencie małżeństwa.
Zatem postawmy sobie pytanie – czy rodziny obecnego XXI wieku – mogą żyć Ewangelią?
Małżeństwo jest powołaniem, ale do tego zadania trzeba się należycie przygotować, a następnie troszczyć się o umocnienie wzajemnych więzi przez dar z siebie, który ożywia wzajemną miłość małżonków i ich relacje w rodzinie.
Papież Franciszek w Adhortacji Apostolskiej „O miłości w rodzinie” – zwraca uwagę, że „Dzisiaj bardziej istotny niż duszpasterstwo niepowodzeń jest wysiłek duszpasterski na rzecz umacniania małżeństw i w ten sposób zapobieżenia rozpadom” (Amoris Laetitia,307).
W przygotowaniu do małżeństwa, a także pomocą w rozwiązywaniu problemów w małżeństwach i rodzinach służą parafialne poradnie rodzinne oraz sieć poradni specjalistycznych w naszej diecezji.
Do posługi w poradni – Doradcy Życia Rodzinnego – przygotowuje Diecezjalne Studium Rodziny, które trwa 2 lata. Osoby (szczególnie małżeństwa) zdobywają wiedzę naukową i poznają sposoby budowania szczęśliwego małżeństwa i rodziny.
W rozwoju wiary w małżeństwie i rodzinie może także służyć formacja w ruchach i wspólnotach o charyzmacie rodzinnym, np. Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, Domowego Kościoła, Spotkania Małżeńskie, dni skupienia, rekolekcje dla małżonków, uroczyste jubileusze małżeńskie, spotkania młodych małżeństw, itp.
Osoby (małżonkowie), które pragną troszczyć się o formację swojego małżeństwa, a także ewangelizować inne rodziny, mogą uczestniczyć w Diecezjalnym Studium Rodziny w Tarnowie lub Nowym Sączu (zgłoszenia tel. 14-6317360)
LISTOPADOWE SPOTKANIE SYNODALNE – 2021
Temat: Troska wspólnoty o Dom Boży – Dom modlitwy (Koncerty w kościołach)
Część formacyjna
- Eucharystia
- Adoracja Najświętszego Sakramentu
Refleksja dotyczyła Kodeksu Prawa Kanonicznego – kanon 1210.
„W miejscu świętym dopuszcza się tylko to, co służy sprawowaniu i szerzeniu kultu, pobożności i religii, a zabrania się tego, co jest obce świętości miejsca”.
Czy więc każdy z nas jest świadomy czym jest świątynia – kościół parafialny i jak zachowuję się w Domu Bożym.
Medytacja dotyczyła fragmentu opisanego w Ewangelii – „Napisane jest: Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście
z niego jaskinię zbójców”. (Mt 21,13)
Odnośnie koncertów w kościołach
- powinny służyć ożywianiu ducha chrześcijańskiego przez muzykę religijną – chóralną, organową i inne
- nie można natomiast wyrazić zgody na muzykę świecką, choćby była nawet arcydziełem sztuki
- zgodę na koncert w kościele może wyrazić tylko biskup diecezjalny na podstawie prośby księdza proboszcza
Każda parafia powinna troszczyć się o należyty stan muzyki kościelnej w swojej świątyni, szczególnie w obrzędach liturgicznych.
SPOTKANIE SYNODALNE – 21 PAŹDZIERNIKA 2021
TEMAT: Rola parafialnych zespołów teatralnych w misji ewangelizacyjnej oraz w kształtowaniu wrażliwości artystycznej, estetyki i etyki słowa.
„Teatr, ile wiemy, to atrium spraw niebieskich. I stąd go tak zwiemy”(C.K. Norwid)
Część formacyjna – w ramach Spotkania PZS – to uczestnictwo w modlitwie:
- Nabożeństwo Różańcowe
- Eucharystia
- Adoracja Najświętszego Sakramentu
Refleksja dotyczyła fragmentu z Evangelium vitae JPII – „Nikt nie powinien czuć się wyłączony z tej mobilizacji na rzecz nowej kultury życia: wszyscy mają do odegrania ważną rolę. Obok rodziny doniosłe zadanie spełniają nauczyciele i wychowawcy”.
Między innymi zapytajmy siebie:
Czym jest dla mnie mowa ludzka, a czym Słowo Boże?
Czy zdaję sobie sprawę, że wypowiadane przeze mnie słowa nie są obojętne moralnie, a wypowiadane nieodpowiedzialnie mogą zranić lub zgorszyć drugiego człowieka?
Czy mam świadomość, że powszechnie używane wulgaryzmy są zaprzeczeniem ludzkiej kultury i mogą stwarzać okazję do grzechu i zgorszenia?
Czy dostrzegam na co dzień wartość słów: dziękuję, proszę, przepraszam?
Odnośnie w/w tematu miesiąca mamy fragment synodalnego dokumentu „Dobra kultury diecezji tarnowskiej. Wartość, znaczenie, ochrona”:
1.pkt 115. Podmiotem duszpasterstwa przez teatr jest zespół inscenizacyjny realizujący spektakl, który staje się jedną z apostolskich, ewangelizacyjnych wspólnot parafialnych, a jego misją jest głoszenie Dobrej Nowiny. Przez swoją otwartość i zaangażowanie w formację chrześcijańską, zespół jest wspólnotą ewangelizującą, ale i ewangelizowaną.
2.pkt 116. Teatr parafialny może odgrywać ogromną rolę w procesie integracji młodych ludzi z parafią i lokalną wspólnotą. Młodzież mająca zdolności aktorskie i zainteresowania sceniczne jest zaproszona, aby chętnie brała udział w organizowanych w ramach duszpasterstwa (w skali diecezji lub dekanatu) specjalnych warsztatach teatralnych czy kursach recytatorskich prowadzonych przez zawodowych aktorów lub animatorów życia teatralnego.
SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO – 23 WRZEŚNIA 2021
Temat: Udział w katechizacji szkolnej obowiązkiem katolików oraz przestrzenią współpracy środowisk wychowawczych
Omówiono fragmenty synodalnego dokumentu: „Katechizacja w diecezji Tarnowskiej”
1.Najważniejszymi w dziele katechizacji szkolnej są jej adresaci. Odpowiedzialni za dzieło katechizacji powinni usilnie troszczyć się o integrację środowisk wychowawczych: rodziny, parafii i szkoły, zwłaszcza w kontekście przygotowania do przyjęcia sakramentów świętych (punkt 69)
2.Nauczyciele religii, realizując swoje powołanie katechetyczne w szkole, powinni otoczyć szczególną troską wszystkich uczniów, również tych, którzy z różnych powodów zrezygnowali z udziału w lekcjach religii w szkole (p. 79)
Zadajmy sobie więc pytanie: Czy lekcje religii dla katolików są obowiązkowe i czy są ważne?
Niektórzy rodzice lub uczniowie są przekonani, że uczęszczanie na lekcje religii jest nieobowiązkowe.
Zwróćmy jednak uwagę na to, że każdy rodzic, który decyduje się na chrzest dziecka – przyjmuje zobowiązanie, że wychowa go w wierze Kościoła.
Pierwszym więc środowiskiem odpowiedzialnym za realizację tego zadania – jest rodzina katolicka, jej należyte traktowanie lekcji religii, uczestnictwo w przygotowaniu do sakramentów świętych dziecka oraz własny przykład życia chrześcijańskiego.
Szkolna katecheza jest ważna, a jej zadaniem jest wsparcie i pomoc rodzicom w wychowaniu dzieci.
Szkoła powinna być przyjazna współpracy z rodzicami i katechetami w dziele moralnego wychowania dzieci i młodzieży.
CZERWCOWY TEMAT SYNODALNY – 2021
„CZŁOWIEK ŻYJE PRAWDZIWIE LUDZKIM ŻYCIEM DZIĘKI KULTURZE”
W ostatnich trzydziestu latach dostrzegamy niepokojące zjawisko upadku kultury na wielu płaszczyznach. Otacza nas agresywna anty-kultura odwołująca się do niskich instynktów ludzkich. Propaguje się przemoc, nienawiść, tanią sensację. Do przestrzeni publicznej wprowadza się wyrazy
i zwroty wulgarne, prymitywne i obraźliwe. Nowe normy kulturowe i obyczajowe są zaprzeczeniem prawdziwej kultury
i dobrych obyczajów.
Jan Paweł II wielokrotnie przypominał, że kultura jest właściwym sposobem istnienia i bytowania człowieka, nie może uciekać od oczekiwania i wymagania, aby ludzie należący do elity intelektualnej
i kulturalnej nie ulegali trendom i tendencjom , lecz bronili ładu stworzonego świata, wskazywali ludziom sens i wartość życia, równocześnie wychowując młode pokolenie i przygotowując go do przyszłości.
Kształtowanie człowieka w kulturze , poczuciu tożsamości narodowej i więzi z „małą ojczyzną” dokonuje się w rodzinie,
a także przez wspólnoty w parafii i diecezji.
Kultura nie jest zwykłym zbiorem cech kulturowych – zwyczajów, nawyków i instytucji – ale stanowi zorganizowany system życia i zachowania się społecznego z jego prawami i regułami rozwoju.
Trzeba również pamiętać, że wartości kultury wypracowuje się poprzez sięgnięcie po dorobek poprzednich pokoleń,
a przechowując dziedzictwo przodków uczyć historii i tradycji.
Starajmy się w rodzinach troszczyć o wychowanie dzieci w naszej pięknej i bogatej kulturze chrześcijańskiej, bo przykład i zasady wyniesione z domu rodzinnego będą towarzyszyć zawsze.
MAJOWE SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO – 2021
TEMAT: ROZWIJANIE POBOŻNOŚCI INDYWIDUALNEJ I WSPÓLNOTOWEJ
Autentyczny rozwój pobożności następuje wtedy, gdy modlitwa wspólnotowa przenika się z modlitwą indywidualną.
„Szczytem i źródłem” życia Kościoła jest udział w niedzielnej liturgii Mszy Św. , co ma być inspiracją do codziennej modlitwy w tygodniu. Modlitwa zaś powinna być przygotowaniem do kolejnej Mszy Św. Życie pełną wiarą nie może być więc ograniczone tylko do samej liturgii, albo tylko do samej modlitwy osobistej.
Okres pandemii, kiedy w związku z kwarantanną nie można było uczestniczyć w liturgii – pokazał głód wspólnej modlitwy w świątyni, której nie zastąpi żadna transmisja radiowa, telewizyjna czy internetowa.
Sobór Watykański II (1962 – 1965) w dokumencie o liturgii – mocno podkreślił znaczenie celebrowania liturgii – aby wierni uczestniczyli w niej świadomie, czynnie i owocnie – nad czym powinni czuwać duszpasterze.
Rodzajem wspólnej modlitwy są też różnego rodzaju nabożeństwa odprawiane w kościele przez kapłana lub osoby świeckie. Mogą być też nabożeństwa przy kapliczkach na terenie parafii. Dobrze, że w naszej parafii kontynuowana jest tradycja nabożeństw majowych i czerwcowych, także przez dzieci i młodzież.
Również wiele z tych nabożeństw można odprawiać indywidualnie w domu lub w kościele podczas osobistej modlitwy, np. adoracja w ciszy i wiele innych.
W rozwoju pobożności nie chodzi o to, by uczestniczyć we wszystkich nabożeństwach, ale możemy mieć takie do których jesteśmy przywiązani, dzięki którym doświadczamy Bożej pomocy. Warto jednak dbać o to, by oprócz coniedzielnej liturgii praktykować jeszcze jakieś nabożeństwo , które pomoże nam w rozwoju modlitwy osobistej, a można go też odprawiać samemu lub z rodziną w domu.
Jak możemy praktycznie rozwijać osobistą, indywidualną pobożność oraz pobożność wspólnotową?
- pierwszym miejscem wychowania do modlitwy jest rodzina chrześcijańska – gdzie uczy się modlitwy i wytrwałości
w modlitwie - konkretny przykład i żywe świadectwo rodziców, wspólna modlitwa z dziećmi
- wspólna modlitwa małżeńska
- przynależność dzieci do grup parafialnych, gdzie uczą się wspólnej modlitwy
- udział w niedzielnej Mszy Św.-po uprzednim przygotowaniu Słowa Bożego przez rozważanie
- udział w liturgii w dni powszednie lub innych wybranych nabożeństwach
- indywidualna adoracja w ciszy w świątyni
- modlitwa za siebie nawzajem i za kapłanów
- modlitwa w intencji życia zagrożonego przed narodzeniem (adopcja duchowa)
- przynależność do Róż Różańcowych i innych grup parafialnych
TEMAT SYNODALNY – KWIECIEŃ 2021
„ROLA MŁODYCH W EWANGELIZACJI RÓWIEŚNIKÓW”
Na podstawie raportu z badań wśród młodzieży Diecezji Tarnowskiej „Młodzież czasu Synodu”, w którym wzięło udział ponad 14 tyś. ankietowanych – 69,6% młodzieży uważa się za osoby wierzące, a 30% to osoby obojętne religijnie lub wrogo ustosunkowane do wiary w Boga. Wielki wpływ na życie młodych ludzi mają ich przyjaciele, w tym rówieśnicy. Według w/w raportu aż 42% młodych w sprawach dotyczących moralności kieruje się radą przyjaciół. Wpływ rodziców to 48,8%, a wskazówki księdza (np. spowiednika) to tylko 13,1%.
Młodzież wyraża pragnienie pogłębiania swojej wiary, ale jednak blisko 2/3 młodych, którzy wypełnili ankietę – nie interesowała się filmikami, stronami lub konferencjami o tematyce religijnej w Internecie, a także 6 na 10 osób w zasadzie w ogóle nie zagląda do Pisma Św. Większość młodzieży nigdy lub prawie nigdy nie rozmawia na temat wiary, a najczęściej podawanym powodem było „Nie wiem, jak mówić o Bogu”.
Jak można więc mobilizować młodzież do podjęcia wysiłku ewangelizacji?
Znaczny wpływ na życie młodych ludzi mają rówieśnicy, dlatego potrzeba, aby w dzieło ewangelizowania zaangażować wierzącą i praktykującą młodzież, gdyż wiara umacnia się gdy jest przekazywana. Ewangelizować można nie tylko słowem ale również przykładem swojego życia, a także wpisami w Internecie i swoimi rozmowami z rówieśnikami. Bardzo ważnym impulsem powinno być przygotowanie do bierzmowania – dalsze oraz bezpośrednie. Przygotowanie bezpośrednie powinno odbywać się przez katechezy parafialne (30 spotkań). Ważne, by rodzice również uczestniczyli w tych katechezach, gdyż wtedy staną się owocne dla młodego człowieka – łatwiej będzie w domu o wspólne rozmowy na temat poruszanych zagadnień religijnych. Formowanie animatorów , którzy będą mogli dzielić się swoim doświadczeniem Pana Boga, to dobre przygotowanie do bierzmowania, a także w Młodzieżowej Szkole Animatora, w czasie kursu dla ceremoniarzy, kursu przewodniczek DSM, czy w Ruchu Światło Życie.
Zachęcajmy więc młodzież z naszej parafii, by podejmowała trud udziału w takich szkoleniach.
TEMAT SYNODALNY – MARZEC 2021
MEDIA SPOŁECZNOŚCIOWE JAKO NARZĘDZIE EWANGELIZACJI I KOMUNIKACJI W KOŚCIELE TARNOWSKIM
Strona internetowa Kościoła tarnowskiego powstała 24 lutego 1997 r. a oficjalna strona Stolicy Apostolskiej – 30 marca 1997 r. (vatican.va), czyli miesiąc później. Obecnie spośród 465 parafii i rektoratów Kościoła tarnowskiego – 97 nie ma własnej strony internetowej. Jako parafia należymy do Kościoła tarnowskiego, dlatego warto zainteresować się wirtualną ofertą mediów diecezjalnych, m.in:
- diecezja tarnowska
- radio RDN
- gość tarnowski
- promyczek dla dzieci
- Synaj.tv
- V Synod
Internet ze swej natury jest wspólnotowy i wspólnotwórczy – „inter” z łaciny znaczy „między”. Obecna sytuacja pandemii „udowodniła”, że Internet daje możliwość podtrzymania relacji wtedy, gdy jest to fizycznie niemożliwe. Siłę Internetu stanowią lokalne społeczności, choć ich zasięg jest globalnym sposobem komunikacji. Internet jest ważny dla struktury Kościoła, gdyż opiera się na Kościołach lokalnych, a w praktyce to parafia jest pierwszą i najważniejszą wizytówką Kościoła. Jeśli parafii nie będzie w sieci albo będzie słabo obecna, rzadko aktualizowana, wtedy siła ewangelizacyjna Kościoła będzie słabsza.
Odpowiedzmy sobie jak wspólnoty naszej parafii angażują się w różne formy ewangelizacji przez media, co wiemy o życiu parafialnym, co można ukazywać jako posiew Ewangelii oraz zaczyn inspirującego dobra.
TEMAT SYNODALNY – LUTY 2021
Temat: Instytucje diecezjalne w służbie realizacji misji Kościoła
Kościół realizując misję ewangelizacyjną jest wspólnotą duchową w konkretnym czasie i miejscu. Kościół towarzyszy więc człowiekowi w całym okresie jego życia na wielu płaszczyznach w drodze ku uświęceniu.
Zadania te – Diecezja Tarnowska realizuje dzięki poszczególnym instytucjom diecezjalnym.
Zespołem osób i instytucji, które świadczą pomoc Biskupowi Tarnowskiemu w kierowaniu i sprawnym zarządzaniu Kościołem tarnowskim jest Kuria Diecezjalna.
Przedstawicielami Biskupa „w terenie” są dziekani powołani do koordynacji działalności duszpasterskiej w ramach dekanatu (nasza parafia należy do dekanat Brzesko).
Dziekani reprezentują też Biskupa w kontaktach z wiernymi w sprawach funkcjonowania wspólnot parafialnych, zrzeszonych w ramach dekanatu.
Do ważnych instytucji diecezjalnych należą:
- Sąd Diecezjalny
- Poradnie Prawno-Kanoniczne
- Wyższe Seminarium Duchowne
- Towarzystwa Przyjaciół Wyższego Seminarium
- Dom Księży im. Św. Józefa w Tarnowie
- Caritas Diecezji Tarnowskiej
- Muzeum Diecezjalne
- Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos
- Radio Diecezjalne RDN Małopolska i RDN Nowym Sącz
- Centrum Formacyjno-Rekolekcyjne „ARKA” w Gródku
- Diecezjalne Centrum Pielgrzymowania im. Jana Pawła II w Starym Sączu
- Diecezjalny Dom Rekolekcyjny w Ciężkowicach
- Diecezjalne Studium Rodziny
- Parafialne Poradnie Rodzinne
- Poradnia Specjalistyczna Arka i Telefon Zaufania
Ilość i różnorodność tych instytucji świadczy o wielopłaszczyznowym i bogatym wymiarze ludzkiego życia, a także pokazuje przestrzenie w których Diecezja Tarnowska jest obecna.
V Synod Diecezji Tarnowskiej podejmuje refleksję nad właściwą relacją pomiędzy poszukiwaniem środków materialnych, a wypełnieniem misji ewangelizacyjnej zawartej w nauczaniu Mistrza z Nazaretu.
W kontekście w/w informacji warto sobie postawić pytanie – czy w razie potrzeby rozwiązania problemu, pomocy, wsparcia, czy uzyskania porady – wiem do jakiej jednostki organizacyjnej się zwrócić, czy informacja jest odpowiednia, czy ewentualnie coś poprawić lub usprawnić.
Uwagi można przekazać do Parafialnego Zespołu Synodalnego.
STYCZNIOWY TEMAT SYNODALNY – 2021
„MIŁOSIERDZIE BRAMĄ I DROGĄ EWANGELIZACJI”
Dzieło ewangelizacji jest obowiązkiem wszystkich ludzi ochrzczonych, którzy są nie tylko wezwani, ale także zobowiązani do ewangelizowania innych swoim życiem i słowem.
Ostatnie bolesne wydarzenia w świecie, w naszej Ojczyźnie i Kościele –m.in. związane z pandemią skutkują oddaleniem się niektórych ludzi od Boga i wspólnoty Kościoła. Dotyczy to szczególnie ludzi młodych i w sile wieku.
Jedną z form dawania świadectwa prawdy Ewangelii jest świadczenie miłosierdzia potrzebującym, czyli bycia bliźnim dla cierpiącego człowieka, solidaryzowanie się z nim, a dla ubogiego – umiejętność takiego pomagania, które nie krępuje nikogo, nie stygmatyzuje, nie upokarza.
„Miłosierdzie czynów nadaje nieodpartą moc miłosierdziu słów”.
Czy jest to możliwe w obecnej rzeczywistości?
- Pierwszym miejscem ewangelizacji przez miłosierdzie powinna być rodzina. To w niej od najmłodszych lat dzieci powinny uczyć się wyobraźni miłosierdzia najpierw wobec swoich bliskich, a następnie wobec innych ludzi.
- Drugim etapem powinna być szkoła, gdzie ważną rolę mogą pełnić szkolne koła Uczą one dzieci i młodzież troski o dobro innych, przybliżając je przez to do ewangelicznej miłości miłosiernej.
- Trzeci etap to wolontariat składający się z młodzieży i dorosłych, którzy w sposób systematyczny włączają się w akcje pomocowe w parafii.
Zespoły Caritas – oprócz konkretnych form pomocy, powinny poczuwać się do głoszenia Ewangelii przez miłosierdzie i świadectwo chrześcijańskiego życia, dlatego nie może zabraknąć dla nich stałej i dobrze zaprogramowanej formacji.
Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży – uczestnicząc w życiu Kościoła angażuje się w różne inicjatywy w parafii i nie tylko – stając się ewangelizującymi „pielgrzymami wiary” we wspólnocie parafialnej.
Ważnym podmiotem ewangelizacji powinny być także osoby, które korzystają z różnej pomocy wspólnot parafialnych, gdyż udział w sytuacjach i ich potrzebach często prowadzi do bycia razem i działania, które nadaje życiu sens.
KORESPONDENCYJNE SPOTKANIE PZS – GRUDZIEŃ 2020
Temat: Katecheza rodzinna
Pojęcie „katecheza” – kojarzy się ze zorganizowanymi strukturami tj. szkolnym nauczaniem religii.
Tymczasem katecheza w rodzinie to przede wszystkim świadectwo chrześcijańskiego życia rodziców, czyli wprowadzenie dzieci w życie religijne, m.in. przez wspólną modlitwę, niedzielną i świąteczną Eucharystię, regularną spowiedź św., przykład życia chrześcijańskiego, rozmowy w domu na tematy religijne, zainteresowanie uczestnictwem w lekcjach religii, udział w nabożeństwach różańcowych, majowych, pielgrzymkach, a także celebrowanie zwyczajów i rytuałów rodzinnych w domu oraz uczestnictwo w różnych formach pobożności ludowej.
Umiejętność bycia „katechetą” w domu zależy od odpowiedniej formacji samych rodziców i ich przygotowania do bycia rodzicem - stąd potrzebna jest nie tylko katecheza rodzinna, ale również katecheza dla rodziców.
Naturalną okazją do takiej katechezy są ważne wydarzenia w życiu wierzących – jak narodziny dziecka (katecheza przed chrztem), przygotowanie dzieci do przyjęcia sakramentów: pierwsza spowiedź i komunia św., bierzmowanie, a także przygotowanie dalsze i bliższe przed zawarciem małżeństwa.
Bolesnym problemem jest to, że rodzice zgadzają się na uczestnictwo dzieci w szkolnym nauczaniu religii, a równocześnie rezygnują z praktyk religijnych zarówno prywatnych, domowych, wspólnotowych i parafialnych.
Czy więc wprowadzenie katechezy dla dorosłych jest potrzebne i czy jest możliwe, czy jest w stanie pogłębić wiedzę religijną rodziców?
Odpowiedzmy sobie przy okazji tak zwanego „Strajku Kobiet”, który odsłonił przykrą prawdę, że część młodych osób (także z naszej parafii), popiera legalizację aborcji - jaka jest przyczyna takiego zachowania, czy rodzice to akceptują.
Jak można więc poprawić jakość katechezy, aby umacniać uczniów i młodzież w wierze, zakorzeniając ją w Ewangelii, by formować sumienia w kontekście najgłębszych wartości ludzkich.
SPOTKANIE PZS - LISTOPAD 2020
Temat: Wizyta duszpasterska. Błogosławieństwo rodzin.
Ze względu na ponowne obostrzenia reżimu sanitarnego, spowodowane dużą ilością zachorowań na COVID-19; nasze spotkanie odbyło się „drogą korespondencyjną” – tj. e-maile, telefony lub rozmowy bezpośrednie.
Z dyskusji na w/w temat wynika, że nie ma potrzeby zmodyfikowania założeń, formy, celów kolędy, gdyż spełnia warunki określone przez Kodeks Prawa Kanonicznego, co przed planowanym rozpoczęciem wizyty duszpasterskiej jest przypomniane w ogłoszeniach parafialnych.
W naszej parafii – kolęda odbywa się tradycyjnie w okresie Świąt Bożego Narodzenia i jest oczekiwana przez rodziny oraz uważana za ważne spotkanie z kapłanem odwiedzającym, który przyjmowany jest z szacunkiem i życzliwością.
Musimy jednak przyznać, że sporadycznie zdarzają się sytuacje odmienne.
A co z kolędą w czasie pandemii? Czy ją zawiesić na ten czas, czy może przeprowadzić w innej formie?
Pytanie to pozostawiamy bez odpowiedzi by każdy mógł się sam na tym zastanowić.
SPOTKANIE PZS - PAŹDZIERNIK 2020
Temat: Wspólnota parafialna w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła
Wybuch pandemii COVID-19, spowodowanej koronawirusem – na wiosnę br. bardzo negatywnie [szczególnie w okresie Wielkanocy] wpłynął na dostęp wiernych, również w naszej parafii do udziału we Mszach Św. i korzystania z Sakramentów Św. Przeżyliśmy to boleśnie. Po zniesieniu wprowadzonych obostrzeń – w większości wróciliśmy do kościoła, chociaż wiele osób, a także rodzin z dziećmi w okresie letnim w nabożeństwach uczestniczyło poza świątynią.
Obecnie zadajmy sobie pytania:
- czy pandemia obnażyła brak wiary tych, którzy tylko z przyzwyczajenia uczestniczyli w niedzielnej Eucharystii, a może nie wrócili tylko z lęku przed zakażeniem
- czy obecnie ze względu na dużą ilość zachorowań i ze względu na okres jesienno-zimowy, będzie mniejsza ilość wiernych w kościele
- co zrobić abyśmy jako wspólnota parafialna dotarli do tych, którzy od tej wspólnoty odeszli, a może rozpocząć od modlitwy, a nawet postu w intencji danej osoby lub rodziny
- w jaki sposób wspólnota parafialna ma służyć misji – w swoim domu, w swojej szkole, w swojej pracy, w swoim otoczeniu, w różnych spotkaniach, itp. – słowem czy przykładem uwiarygodniającym to co jest realizowane w życiu w relacjach międzyludzkich.
Każdy wierny [parafianin] może być ewangelizatorem, gdy sam będzie uczestniczył w formacji serca – będąc uczniem Chrystusa, żyjąc Jego Ewangelią. Papież Franciszek – 20 lipca br. roku – zaproponował „wyjście” z trudnej sytuacji w parafiach przez dokument „Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła.” Osoby zainteresowane mogą zapoznać się z tym dokumentem – korzystając z Internetu.
Szczęść Boże
WRZEŚNIOWE SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO
Po przerwie w pracach V Synodu Diecezji Tarnowskiej – spowodowanej pandemią koronawirusa, wywołującego ciężką chorobę COVID-19 , wznowione są prace na wszystkich płaszczyznach. Mogą się też odbywać spotkania PZS.
Temat rozważany we wrześniu to: „Parafia środowiskiem budzenia, wzrostu i dojrzewania powołań kapłańskich i zakonnych”.
Z poprzednich spotkań pamiętamy, że parafia jest wspólnotą wspólnot i rodziną rodzin. Chociaż powołania kapłańskie i zakonne są darem od Boga dla konkretnego człowieka, to jednak pierwszymi miejscami odkrywania głosu Boga zapraszajacego do tego powołania jest dom rodzinny, a także wspólnoty młodzieżowe prowadzone przy parafii.
Parafia powinna być rodziną w której kapłan-rodak, czy siostra-rodaczka darzeni są życzliwością i duchowym wsparciem.
O dłuższego już czasu w diecezji tarnowskiej obserwowany jest widoczny spadek powołań do kapłaństwa [o ok. 60%], a odsetek kandydatek i kandydatów do formacji w zakonach jest jeszcze większy.
Również w naszej parafii od 20 lat nie ma powołań, a ostatnie prymicje – to rok 2001.
Szukając powodów takiego stanu rzeczy, zwraca się uwagę na:
- niż demograficzny [rodzi się o połowę mniej dzieci]
- kondycja rodziny – osłabienie wiary w rodzinach,brak świadectwa chrześcijańskiego życia, wiele małżeństw się rozpada
- kondycja duchowa młodego człowieka znacznie spada, a czasem występuje załamanie religijności
- widoczny spadek powołań kapłańskich rozpoczął się w 2005 roku, czyli od śmierci Św. Jana Pawła II
- kryzys autorytetów kapłańskich i zakonnych spowodowanych jednostronnymi i negatywnymi doniesieniami medialnymi.
Zwróćmy jednak uwagę, że chociaż zewnętrzne warunki mogą czasami utrudniać budowanie relacji w rodzinie i parafii, nie są w stanie zagłuszyć działania Ducha Św. u osoby powołanej. Dlatego warto nam wszystkim zadać sobie pytania:
- czy młody człowiek postanawiający iść drogą powołania – doświadcza odpowiedniego wsparcia i towarzyszenia na tej drodze
- czy miłość rodzinna i przykład kapłańskiego życia – pomagają budzić i rozeznawać powołanie
- czy wspólnota parafialna troszczy się o formację młodych przez stałą modlitwę o powołania kapłańskie i zakonne.
Dziękując ks. Witoldowi za świadectwo o swoim powołaniu i kapłaństwie – starajmy się stawać środowiskiem budzenia , wzrostu i dojrzewania powołań kapłańskich i zakonnych.
LUTOWE SPOTKANIE PZS – 2020
Temat: Parafia terytoliarna, a personalna troska jej własnego pasterza
Parafia jest określoną wspólnotą wiernych utworzoną na sposób stały w Kościele, zajmującą określone terytorium.
Pasterską troskę – powierzoną przez biskupa diecezjalnego – sprawuje proboszcz, który dla tej wspólnoty wykonuje zadania nauczania, uświęcania i kierowania przy współpracy prezbiterów i wiernych świeckich.
Kapłan jako pasterz wspólnoty – na obraz Dobrego Pasterza – powinien prowadzić swoją wspólnotę, służąc z poświęceniem wszystkim i każdemu z jej członków – naprawiając błędy, przebaczając, lecząc rany, pocieszając w strapieniach, umacniając braterstwo.
Nie można jednak postrzegać parafii jako miejsca świadczenia określonych usług o charakterze religijnym.
Najważniejszym zadaniem wszystkich, którzy tworzą rodzinę parafialną – czyli duszpasterzy i wiernych świeckich jest modlitwa o jedność czyli komunię we wspólnocie, która jest darem samego Boga. Brak jedności wyniszcza parafię i osłabia ją duchowo.
Czy więc istnieje idealna parafia ?
Raczej nie – dlatego trzeba troszczyć się o różne formy wzrostu życia chrześcijańskiego, dialogu, misyjnej kreatywności ze strony duszpasterzy i wspólnoty, formowanie parafian, aby byli ludźmi zaangażowanymi w ewangelizację.
Wszyscy więc wierni mieszkający na terenie naszej parafii – uczestniczmy aktywnie w życiu miejscowego Kościoła – troszcząc się również o całą wspólnotę , a także o poszczególnych jej członków, najbardziej potrzebujących pomocy.
SPOTKANIE PZS – STYCZEŃ 2020
Parafialny Oddział Caritas w naszej parafii działa od 17 kwietnia 1996. W posługę zaangażowane jest 12 osób z poszczególnych ulic, co ułatwia rozpoznanie sytuacji rodzin lub osób znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, życiowej czy poszkodowanych w różnych wypadkach losowych.
Pomoc udzielana jest dyskretnie przez cały rok w zależności od potrzeb w danej chwili, oczywiście po wcześniejszym rozpoznaniu.
Parafialny Zespół Caritas uczestniczy we wszystkich akcjach:
*Światowy Dzień Chorego
*Światowy Dzień Ubogich
*Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom
*Wielkopostne Dzieło Caritas
*Rodzina-rodzinie [pomoc rodzinom w Syrii]
Spotkania PZC odbywają się systematycznie w każdą pierwszą środę miesiąca, by omówić sprawy bieżące, ustalić działanie a także uczestniczyć w formacji duchowej [ modlitwa, katechezy].
Bardzo ceniona jest współpraca z grupami naszej parafii, SKC , MOPS ,OSP, Sołectwo oraz kapłanami.
W parafii organizuje pielgrzymki do różnych sanktuariów, nabożeństwa dla chorych, spotkanie opłatkowe dla seniorów, jubileusze małżeńskie, festyny i biesiady rodzinne, duchową adopcję dziecka poczętego i inne.
Dostępna jest możliwość wypożyczania łóżek dla chorych, wózków inwalidzkich, balkoników,kul.
PZC może aktywnie działać dzięki wsparciu wielu osób mających wyobraźnię miłosierdzia.
GRUDNIOWE SPOTKANIE PZS – 2019
Temat: Dlaczego sakramenty przyjmuję w swojej parafii?
Aby odpowiedzieć właściwie na postawiony problem: Dlaczego sakramenty przyjmuję w
swojej parafii, a nie w jakiejkolwiek innej, powinniśmy zrozumieć co jest istotą parafii.
Istotą parafii jest wspólnota pomiędzy ludźmi, którzy ją tworzą, by razem mogli rozwijać
swoją wiarę oraz doskonalić się w prawdziwej braterskiej miłości – by mogli się uświęcić.
Wiemy, że są różne płaszczyzny życia parafialnego: działają różne grupy parafialne,
odbywają się różne wydarzenia kulturalne, patriotyczne, społeczne, charytatywne, ale
najważniejszym celem parafii jest dać każdemu Boga.
Za duchowy wzrost i uświęcenie parafian odpowiedzialny jest diecezjalny biskup, który
mianuje proboszcza, powierzając mu zaszczytne zadanie bycia pasterzem w danej parafii, co
oznacza odpowiedzialność za rozwój duchowy i zbawienie ludzi.
Owocne przyjęcie sakramentów wymaga właściwego przygotowania się we
wspólnocie
Normalnym i zwyczajnym miejscem udzielania sakramentów jest parafia, na terenie której
mieszka dana osoba, gdyż są udzielane we wspólnocie Kościoła – czyli w lokalnej wspólnocie
wierzących.
Udzielanie i przyjmowanie nie jest sprawą prywatną, ale dokonuje się w odniesieniu do
wspólnoty i buduje tę wspólnotę.
Dlatego najważniejsza w parafii jest wspólna modlitwa, którą kieruje proboszcz,
przygotowując do owocnego udziału w sakramentach. Znając swoich parafian – ks.proboszcz
łatwiej może dobrać sposób i tematykę kazań i formy przygotowania do jak najlepszego i
najbardziej owocnego przeżycia sakramentów.
Zwróćmy więc uwagę na comiesięczne spotkania przy parafii, a nie w szkole dla dzieci
przygotowujących się do Pierwszej Komunii Św. i pierwszej spowiedzi oraz młodzieży do
bierzmowania, a także narzeczonych do małżeństwa.
Parafianie są zaproszeni do wspólnej modlitwy, aby przyjmujący sakramenty wybrali sobie
najlepszą drogę dalszego rozwoju duchowego. Parafianie powinni znać się między sobą, nie
mogą być tylko anonimowym tłumem, bo to pomaga w identyfikacji ze swoją parafią i
budowaniu przyjacielskich relacji we wspólnocie i zawsze wracać do swojego kościoła –
gdzie „się wszystko zaczęło”.
Przygotowanie się do sakramentów w konkretnej grupie ma też zadanie integrujące, gdyż
uczy miłości do danej wspólnoty i przywiązuje do danego miejsca, rodzi poczucie
przynależności do swojego kościoła i rodzinnej parafii, do której zawsze można wrócić
nawet wtedy, gdyby się zdarzyło pogubić w dorosłym życiu.
Zadaniem rodziców jest, by starali się zwiącać swoje dzieci z parafią, w której mieszkają.
III SESJA PLENARNA V SYNODU DIECEZJI TARNOWSKIEJ – 2019
W sobotę 30 listopada – w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie odbyła się III Sesja V SDT – w czasie której został przyjęty dokument dotyczący „Katechizacji w diecezji tarnowskiej”.
Dokument dotyczy:
1. dowartościowania katechezy parafialnej, zwłaszcza dorosłych
2. nauczania religii w szkole
3. katechezy rodziców dzieci przyjmujacych sakramenty [ chrzest, pierwsza komunia, bierzmowanie]
4. katechezy ruchów i stowarzyszeń działających w parafii
Więcej – Informacje po III Sesji Plenarnej
Zachęcam do zapoznania się z obszernymi relacjami z tego wydarzenia:
https://www.diecezja.tarnow.
https://tarnow.gosc.pl/doc/
Poniżej bezpośrednie linki do filmów:
1. Przemówienie Biskupa otwierające III Sesję Plenarną
https://www.youtube.com/watch?
2. O pracach Synodu (w tym o wielkiej roli Parafialnych Zespołów Synodalnych)
https://www.youtube.com/watch?
3. Prezentacja Dokumentu "Katechizacja w Diecezji Tarnowskiej"
https://www.youtube.com/watch?
4. Synod okiem młodych
https://www.youtube.com/watch?
LISTOPADOWE SPOTKANIE PZS
Temat Spotkania: Parafialne dziedzictwo przeszłości
Dziedzictwo kulturowe parafii stanowią dobra kultury materialnej, które mają wartość historyczną lub artystyczną i dzielą się na ruchome [obrazy, rzeźby itp.] i nieruchome [kościoły, cmentarze,dzwonnice,pomniki,krzyże,figury przydrożne, kaplice itp.] . Do dziedzictwa przeszłości należą też dobra niematerialne przekazywane za pomocą relacji ustnej i tradycji.
Czy my jako parafianie interesujemy się naszym dziedzictwem przeszłości ?
Pierwsza pisemna historyczna wzmianka o naszej wsi sięga XII w, a parafia istnieje od 1331 r. – kiedy wybudowano pierwszy kościół. Obecny kościół parafialny w stylu neogotyckim jako trzeci w dziejach wybudowano w latach 1908-1910.
Barokowy Kościółek Św. Anny na Bocheńcu – wybudowany w 1596 r. – jest otoczony troską, podziwem oraz szczególnym kultem nie tylko parafian.
Parafianie, którzy interesują się dziedzictwem przeszłości – mogą korzystać z publikacji wydawanych z okazji Wielkiego Jubileuszu 2000 r , z okazji 100-lecia konsekracji kościoła parafialnego w 2010 r , z okazji 400-lecia kościółka na Bocheńcu, z okazji renowacji organów [2016/2017] oraz opracowań Towarzystwa Miłośników Ziemi Jadownickiej, Izby Pamięci i strony internetowej parafii.
Ciekawy jest zbiór legend i starych opowieści, które warto promować na spotkaniach wspólnot parafialnych, czy w szkołach.
Dziedzictwo duchowe – to żywe, niematerialne przejawy kultury odziedziczone po przodkach i przekazywane kolejnym pokoleniom.
Pragniemy kultywować nasz szacunek dotyczący wzgórza Bocheniec, gdzie „króluje” Św. Anna, odbierając cześć przez wszystkie pokolenia, nie tylko naszych parafian. Corocznie uczestniczymy w pielgrzymkach z Kościoła Parafialnego – z okazji wspomnienia Św.Anny [wiemy, że najbardziej popularnym imieniem w parafii jest Anna] , w pierwsze soboty miesiąca, procesje różańcowe, Drogi Krzyżowe, a od 16 lat z okazji „Sylwestra”, gdzie po dziękczynnej Eucharystii – witany jest nowy rok.
Obecnie uczestniczymy twórczo, a jednocześnie tradycyjnie w tworzeniu współczesnego i żywego dziedzictwa kulturowego, bo przecież zmienia się sytuacja – ewoluując w odpowiedzi na zmieniające się otoczenie i warunki. Ważne, by dziedzictwo jednak przetrwało.
PAŹDZIERNIKOWE SPOTKANIE PZS – 2019
Temat:Współpraca grup młodzieżowych i wspólnoty parafialnej
W spotkaniu uczestniczyła młodzież – przedstawiciele KSM, LSO, DSM.
Zadajmy sobie pytanie-w czym wyraża się współpraca grup dziecięcych i młodzieżowych z naszą wspólnotą parafialną oraz jakie ewentualne trudności pojawiają się w tej współpracy ?
Według Ojca Św. Franciszka-istnieją dwa niebezpieczeństwa: 1.zamknięcie się wspólnoty na nowość, którą pragną wnieść młodzi i 2.bezkrytycznego przyjmowania każdej nowości przez nich proponowanej.
Ludzie młodzi mogą jednak wnieść do Kościoła piękno młodości, a wspólnota powinna ich przyjąć, motywować, zachęcać, pobudzać, otaczać zrozumieniem, uznaniem i miłością.
W naszej parafii są następujące grupy:
-Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży [od kilku miesięcy]
-Liturgiczna Służba Ołtarza
-Dziewczęca Służba Maryjna
-Szkolne Koło Caritas
-Grupa Misyjna
-Róża Różańcowa Dzieci
W czasie Spotkania , w wypowiedzi młodych co do współpracy z dorosłymi –wybrzmiały wnioski o potrzebie integracji przez spotkania, modlitwę, organizowania wspólnych akcji, zrozumienia, otwartości, prawa do własnego zdania, pomocy w uzyskiwaniu środków finansowych oraz dzielenia się świadectwem wiary, wartości rodziny, sposobów radzenia sobie w trudnych sytuacjach.
Odnośnie odnowy duchowej w naszej parafii-młodzi proponują modlitwę, szczególnie uczestnictwo w Eucharystii, w czuwaniach, rekolekcjach, konferencjach, spotkaniach w grupach, nabożeństwach, odpowiednim przygotowaniu do sakramentów, świadectwach wiary młodych, korzystania z odpowiednich aplikacji w telefonach i przekazywania ich innym a także rozważania Pisma Św.
WRZEŚNIOWE SPOTKANIE PZS - 2019
Temat: Parafialna katecheza dorosłych
Czy w naszej parafii uczestniczymy w katechizacji dorosłych ?
Katecheza dorosłych ma na celu formację chrześcijańską, by wierni będąc uczniani Chrystusa mogli rozwijać i umacniać wiarę, a także przekazywać ją innym.
Dostępne są:
-spotkania formacyjne dla grup parafialnych; Apostolstwo Modlitwy, Akcja Katolicka, Caritas, Wspólnota Biblijna Źródło
-nabożeństwa i spotkania dla małżonków
-pielgrzymki autokarowe do różnych sanktuariów
-pielgrzymki na Bocheniec – okazjonalne z homiliami i pierwsze soboty miesiąca z rozważaniami różańcowymi
-w pierwszą niedzielę m-ca spotkania róż różańcowych z katechezą i zmianą tajemnic
-spotkania z seniorami i chorymi
-uroczysta Adopcja Dziecka Poczętego i nabożeństwa comiesięczne w intencji życia
-nabożeństwa Fatimskie i do Bożego Miłosierdzia
-forma wizualna;żywa szopka, replika Grobu Chrystusa, wystawa multimedialna „Śladami Jezusa”, Cuda Eucharystyczne Świata
-przygotowanie dzieci do I komunii i młodzieży do bierzmowania z udziałem rodziców
-umieszczanie na stronie internetowej parafii tekstu i przesłania z różnych nabożeństw i spotkań parafialnych.
Zachęcamy naszych parafian do korzystania ze wszystkich możliwych nabożeństw, spotkań, katechez mających wpływ na formację religijną, na pogłębianie życia duchowego i na wspólnotę parafialną.
Warto kontynuować formy katechizacji, które są dostępne obecnie, a także szukać nowych katechez - dostosowanych do możliwości parafii i zainteresowania wiernych, by chętnie uczestniczyli w spotkaniach.
CZERWCOWE SPOTKANIE PZS - 2019
Temat: Niedziela głównym wydarzeniem ewangelizacyjnym w parafii
Zapytajmy więc siebie – czy niedziela i niedzielna Eucharystia jest dla nas bardzo ważna:
# czy po oderwaniu się od codziennego trudu w czasie minionego tygodnia, daje nam doświadczenie wiary jako osobistej relacji z Chrystusem
# czy mamy doświadczenie wspólnoty parafialnej
# czy mamy doświadczenie mocy słowa Bożego i prawd wiary – jako jedyny sposób dojrzewania do pełni wiary
# czy jako wspólnota interesujemy się sytuacją osób , które odchodzą od Kościoła i zachęcamy ich do powrotu.
Niedzielna Eucharystia będzie doświadczeniem wiary, gdy się duchowo do niej przygotujemy przez poznanie Słowa Bożego słuchając egzegezy na niedzielę w mediach katolickich , rozważając przy pomocy prasy katolickiej , czy tekstów mszalnych z rozważaniami w miesięcznikach : „Oremus”, „Od słowa do życia” , które są łatwo dostępne [można też pytać w parafii].
Warto wrócić do przygotowania się do niedzieli przez całą rodzinę [jak to było dawniej] , czyli odpowiedniego , niedzielnego ubrania [nie szorty,getry, bluzki lub sukienki na szeleczkach], przygotowanie wspólnego świątecznego obiadu , chętny udział w spotkaniach organizowanych w parafii, a nie spędzać czasu na zakupach w „niedziele handlowe”.
W naszej parafii jest możliwość formacji biblijnej przez uczestnictwo w spotkaniach Wspólnoty Biblijnej „Źródło”, gdzie co 2 tygodnie rozważane jest Słowo Boże przygotowujące do niedzielnej Eucharystii.
SPOTKANIE PZS - 16 MAJA 2019
Rozpoczął się drugi rok Synodu , który poświęcony będzie wspólnocie parafialnej.
Pierwszym tematem do rozważania to : PARAFIA RODZINĄ RODZIN.
Co znaczy , że parafia jest rodziną rodzin ? Znaczy to, że do wspólnoty parafialnej należą rodziny, które są zatroskane o siebie nawzajem, zainteresowane życiem parafii. Są wspólnotą wiary, wspólnotą eucharystyczną, dobrymi relacjami z kapłanami , przynależnością do grup parafialnych , grup modlitewnych , umacniają wiarę , są okazją do aktywności w działaniu przez podejmowanie inicjatyw duszpasterskich , charytatywnych , kulturalnych , materialnych.
W naszej parafii są wspólnoty : Apostolstwo Modlitwy , Akcja Katolicka , Caritas , Wspólnota Biblijna „Źródło”, Rodzina Kolpinga , Róże Różańcowe , oraz dziecięce-Grupa Misyjna, DSM. Aby parafia była rodziną rodzin-od członków poszczególnych grup i od kapłanów opiekujących się tymi wspólnotami, oczekuje się przejrzystości , uczciwości ,szczerości opartej na nauce Kościoła. Każda grupa ma swoje cele i zadania , które realizuje , ważne są regularne spotkania , troska o rozwój duchowy , by swoim przykładem i zaangażowaniem być wiarygodnym w działaniu.
II SESJA PLENARNA V SYNODU DIECEZJI TARNOWSKIEJ – 27 KWIETNIA 2019
Miniony rok synodowania poświęcony był rodzinie. Przez ten okres Komisja Małżeństw i Rodzin przy współudziale Parafialnych Zespołów Synodalnych przygotowała dokument „Duszpasterstwo Małżeństw i Rodzin w Diecezji Tarnowskiej.
W Sesji Plenarnej – otwartej przez bpa Andrzeja Jeża uczestniczyło 300 osób , a z naszej parafii obecny był ks. prob. Tadeusz Górka.
Po zapoznaniu się z dokumentem i przyjęciu 2 poprawek , wszyscy byli za przyjęciem tego dokumentu.
W dokumencie zawarte są zagadnienia , które są podmiotem duszpasterskiej troski o rodzinę :
I.Małżeństwo jako sakrament
II.Kościół Tarnowski rodzinie
- Rodzina rodzinie
- Struktura duszpasterstwa małżeństw i rodzin w diecezji tarnowskiej
- Przygotowanie do małżeństwa
- Towarzyszenie małżeństwom i rodzinom
III.Niektóre wyzwania dla Duszpasterstwa Małżeństw i Rodzin
- Rodzina w obliczu zjawisk związanych z emigracją
- Wsparcie małżeństw i rodzin przeżywających kryzysy
- Towarzyszenie osobom żyjącym w sytuacjach nieprawidłowych
- Towarzyszenie osobom żyjącym w pojedynkę
X SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO – KWIECIEŃ 2019
Temat: Rodzina środowiskiem powołań do służby Bożej w Kościele
Na spotkaniu wybrzmiało pytanie , co jest powodem stanu , że w naszej parafii od kilkunastu lat nie ma powołań do kapłaństwa i do życia zakonnego.
Trudno jest określić bezpośrednie przyczyny tej sytuacji, ale warto jednak, by każdy z nas zrobił sobie rachunek sumienia – czy nasze rodziny są szkołą dojrzałego człowieczeństwa, czy staramy się , by dzieci były prawdziwymi i dojrzałymi chrześcijanami czy nie przeszkadzamy dzieciom w wyborze powołania do służby Bożej , czy nie stawiamy kapłanów w złym świetle , powielając nieprzychylne oceny nagłaśniane przez media masowe.
Jakie więc konkretne działania należy podjąć w celu umocnienia rodziny w kształtowaniu powołań do kapłanstwa lub życia zakonnego :
# uświadamianie młodym jak ważny jest sakrament małżeństwa w życiu rodziny, wspólnota małżeńska i rodzinna w kształtowaniu wiary i podejmowaniu służby ministranta, lektora, DSM, KSM
# „pielęgnowanie” ewentualnego powołania młodego człowieka do kapłaństwa lub życia konsekrowanego
# spotkania z zakonnikami , misjonarzami , klerykami w czasie otwartych dni w Wyższych Seminariach Duchownych
# modlitwa w intencji kapłanów i o powołania do służby Bożej
# wspólne pielgrzymowanie.
IX Spotkanie PZS - 7 marca 2019
Temat Spotkania: RODZINA A MEDIA MASOWE
Musimy przyznać, że telewizor zabiera nam mnóstwo czasu, który można wykorzystać z pożytkiem dla Boga, rodziny, a także dla własnego rozwoju.
Również dużo czasu poświęca się przebywaniu przed komputerem/internetem, co jest szczególnie negatywne dla młodzieży, która uzależniona od smartfona, żyje na pograniczu świata wirtualnego i rzeczywistego.
Biorąc pod uwagę dobro i zło mediów – starajmy się korzystać z nich w sposób mądry i roztropny.
Dobro mediów
- powszechność dostępu do wszelkich informacji
- możliwość uczestnictwa w wydarzeniach religijnych,kulturze i edukacji na szeroką skalę
- szybkość przekazu, jednoczesne dowiadywanie się o wszystkim wszędzie
- kształtowanie wspólnoty międzyludzkiej, organizowania wsparcia w doświadczeniach losowych
-pomoc w dokonywaniu wyborów i podejmowaniu decyzji
- osąd władzy , demaskowaniu zła
- ostrzeganie przed niebezpieczeństwami i zagrożeniami
- umożliwienie dialogu – porozumienie i rozumienie innych
- rozpowszechnianie dobrych wzorców i promowanie wartościowych dzieł: demokracja, akcje charytatywno-humanitarne, zdrowy styl życia , twórczy sposób spędzania czasu wolnego, itp.
- pobudzanie rozwoju
- troska o demokrację
Zło mediów
- promocja sensacji, przemocy, erotyzacji
- ideologiczna walka z Kościołem i religią
- manipulacja/sterowanie ludźmi
- wykrzywianie rzeczywistości [ tzw.fake news]
- uzależnienie od przyjemności/niewyszukanej rozrywki
- generowanie i propagowanie chaosu systemu wartości
- osłabienie więzi rodzinnych i społecznych
- rozpowszechnianie negatywnych stylów życia, postaw, pozornych autorytetów
- rozbudzanie konsumpcji , wszechobecna reklama
Z etycznego punktu widzenia mas media są „obojętne” tylko wtedy gdy są dobrze, tzn.roztropnie, krytycznie i selektywnie przez człowieka użyte.
SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO – 7 LUTEGO 2019
Temat: Rodzina w potrzebie
Spotkanie dotyczyło problemu wsparcia rodzin w trudnej sytuacji życiowej.
W naszej parafii widoczna jest poprawa sytuacji finansowej rodzin z dziećmi, choć niektóre nadal wymagają pomocy.
Wiele jednak rodzin , osób samotnych , niesprawnych wymagających rehabilitacji, ciężko chorych, uzależnionych,starszych-emerytów znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i wymaga stałej lub doraźnej pomocy.
Pomoc materialną w sytuacji kryzysowej rodzina może uzyskać od samorządów lokalnych, rodziny bliższej i dalszej , organizacji pomocowych działających w społeczności lokalnej, a także w Caritas jako podstawowej organizacji pomocowej w strukturach Kościoła Katolickiego.
W naszej parafii Caritas pomaga już 23 lata i spotyka się z życzliwością i wdzięcznością za różnorodną pomoc, która jest skuteczna, szybka, adekwatna , nie ma względu na osoby – nie dyskryminując nikogo.
TEMAT STYCZNIOWEGO SPOTKANIA TO: TOWARZYSZENIE OSOBOM ŻYJĄCYM W ZWIĄZKACH NIEREGULARNYCH
Omawiany temat jest ogólnie trudnym problemem,gdyż rośnie liczba związków nieregularnych, które są skutkiem rozwodów cywilnych, zawierania nowych związków, a także tych, którzy żyjąc w wolnych związkach nie zawierają sakramentu małżeństwa mimo, że nie mają przeszkód.
Każda sytuacja jest inna i wymaga indywidualnego podejścia do problemu i pomóc każdemu w znalezieniu jego sposobu uczestnictwa we wspólnocie kościelnej, aby czuł się podmiotem „niezasłużonego, bezwarunkowego i bezinteresownego” miłosierdzia.
W intencji wszystkich rodzin naszej parafii – podjęta jest systematyczna modlitwa w każdy poniedziałek – Adoracja Najświętszego Sakramentu w ciszy . Zapraszamy!
Warto troszczyć się o umocnienie małżeństw , aby w ten sposób zapobiegać rozpadom.
Oto wyniki badań na temat trwałości różnych związków małżeńskich w/g amerykańskiej socjolog Mercedes Arzur Wilson:
Związek tylko cywilny- rozchodzi się jedna para na dwie- 50%
Po ślubie koscielnym ,bez praktyk religijnych: jedna para na trzy-33%
Po ślubie kościelnym i przy coniedzielnej Mszy Św. : jedna para na piędziesiąt-2%
Po slubie kościelnym , przy coniedzielnej Mszy Św. i codziennej wspólnej modlitwie małżonków: rozpada się jedna para na 1429 par -0,07% !
SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO - 6 GRUDNIA 2018
Temat: Celebracja świąt w rodzinie
Celem spotkania było ukazanie głębokiego sensu teologicznego celebracji świąt w rodzinie w perspektywie obowiązujących przepisów liturgicznych , a także ukazanie wartości odnowienia celebracji świąt w rodzinie.
Jak wygląda obecnie [także w naszej parafii] celebracja świąt w rodzinie ?
*jakie święta celebrujemy
*w jaki sposób je celebrujemy
*dlaczego często pojmowane są jako puste gesty
*co ułatwia, a co utrudnia, czy przeszkadza w celebrowaniu świąt w rodzinie
*jakie święta celebrowane w rodzinie są charakterystyczne dla naszego regionu
SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO – 22 LISTOPADA 2018
TEMAT: Kryzysy wspólnoty rodzinnej
„Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu”. KKK 1601
Kryzysy wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej – w pewnym sensie dotykają wszystkie rodziny, ale ich przetrwanie i rozwiązanie problemów zależy od tego jak narzeczeni przygotowali się do małżeństwa i czy traktują małżeństwo jako powołanie , prosząc Jezusa o łaski płynące z sakramentu małżeństwa potrzebne do formacji duchowej i wzrastania w miłości.
SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO – 18 PAŹDZIERNIKA 2018
TEMAT: Dziedzictwo rodziny diecezjalnej
Między innymi zastanawialiśmy się nad społecznym zapotrzebowaniem znajomości dziedzictwa pozostawionego nam przez przodków, jaki jest szacunek dla przeszłości i tradycji we współczesnych rodzinach, czy w domu , w szkole mówi się o najnowszej historii Polski, czy interesuje nas historia naszego regionu , itp.
SPOTKANIE Parafialnego Zespołu Synodalnego - 27 WRZEŚNIA 2018
Temat: WYCHOWANIE DZIECI I MŁODZIEŻY W RODZINIE
Celem Spotkania było:
*Opisanie właściwej relacji : rodzic-dziecko w procesie wychowania.
*Ukazanie godności i bezcennej wartości dziecka i rodzica w wychowaniu.
* Uświadomienie , że prawidłowa relacja rodzica i dziecka jest kluczem do wychowania
Jednym z zadań jakie należałoby podjąć w kwestii wychowania w naszej parafii to podjęcie modlitwy w intencji młodych rodzin – comiesięczna Adoracja Najświętszego Sakramentu,aby odnowić ,pogłębić, reaktywować chrześcijańskie wychowanie w rodzinie.
II SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO - 27 CZERWCA 2018
Temat Spotkania : Dialog w małżeństwie i rodzinie
Celem tego spotkania było :
- Ukazanie dialogu w małżeństwie i rodzinie jako spotkania osób, którego celem jest poznanie i zrozumienie drugiego człowieka
- Zachęcenie do prowadzenia pełniejszego dialogu między małżonkami oraz rodzicami i dziećmi, a przez to nawiązywania , pielęgnowania i odbudowywania więzi w małżeństwie i rodzinie.
W podsumowaniu pracy w grupach wybrzmiał wniosek, że małżonkowie powinni przede wszystkim znaleźć czas na rozmowę z sobą , także z dziećmi – by nie były tylko zdawkowe pytania , ale pogłębianie tematu.
Ważna praca nad sobą, by nie krytykować rozmówcy , ale jego zachowanie. Wyrażać swoje uczucia w sposób zrozumiały , a gdy problem jest bardzo trudny prosić Ducha Świętego o pomoc w jego rozwiązaniu, by nie zaostrzać konfliktu i nie doprowadzić do kryzysu.
Jeżeli zaś zaistnieją różnice zdań i konflikt starajmy się znaleźć drogę do wspólnego przebaczenia sobie, co buduje wspólnotę, zaufanie i nie nawarstwia konfliktu.
I SPOTKANIE SYNODALNE W NASZEJ PARAFII - 17 maja 2018
W dniu 17 maja – 2018 odbyło się I spotkanie Zespołu Synodalnego działającego przy naszej parafii na temat: „Modlitwa w rodzinie chrześcijańskiej”. Celem pracy zespołu jest:
- ukazanie modlitwy w rodzinie jako koniecznej i dobrej praktyki na drodze rozwoju wiary poszczególnych osób
- zachęcenie do podjęcia codziennej modlitwy rodzinnej
- uczenie nawiązywania głębszych relacji z Bogiem
Dziękujemy Bogu za świadectwo modlitwy rodzinnej w naszej parafii. Prosimy Boga, aby modlitwa rodzinna stawała się fundamentem naszych rodzin.
Logo V Synodu Diecezji Tarnowskiej
Logo V Synodu Diecezji Tarnowskiej chce opisać hasło Synodu, wyrażone w słowach: „Kościół na wzór Chrystusa”. Dlatego w centralnym miejscu umieszczono element wskazujący na osobę Jezusa Chrystusa czyli chrystogram, będący jednym z najstarszych znaków chrześcijaństwa. Znak ten otoczony jest grupą ikon symbolizujących ludzi, będących reprezentacją różnych stanów wspólnoty Kościoła, która jest otwarta i niejako zaprasza wszystkich, aby zbliżyli się do Jezusa. Szczególne miejsce i zadanie w tej wspólnocie posiada Biskup diecezjalny, który zwołuje synod i jest jego jedynym ustawodawcą. Został on oznaczony przy pomocy pastorału i umieszczony na szycie okręgu, bo to on jest widzialnym znakiem jedności z Chrystusem.
Co to jest SYNOD?
„Synod diecezjalny jest zebraniem wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu” – tak mówi Kodeks Prawa Kanonicznego (nr 460).
Synod to okazja do pobudzenia wiary, pobożności i gorliwości apostolskiej. To wsłuchanie się w to, co Duch Święty mówi Kościołowi tarnowskiemu. Zwoływany jest i kierowany przez biskupa dla dobra Kościoła lokalnego. Biorą w nim udział duchowni oraz zakonnicy, a nowością jest uczestnictwo wiernych świeckich. Dzięki temu wszyscy diecezjanie reprezentowani są przez swoich przedstawicieli.
Celem Synodu jest dostosowuje do lokalnych warunków przepisy i normy Kościoła powszechnego, w związku z zmieniającymi się uwarunkowaniami społeczno-kulturowymi w środowisku w którym żyjemy. Podejmuje wyzwania i problemy z jakimi mierzy się społeczność lokalna rodziny parafialnej.
